کرج
آیندهٔ توسعهٔ شهر کرج در دوران پس از جمهوری اسلامی
مقدمه
شهر کرج به عنوان مرکز استان البرز، در ۳۶ کیلومتری غرب تهران و دامنهٔ جنوبی رشتهکوه البرز واقع شده است. این شهر در گذشته جمعیتی اندک و محیطی سرسبز داشت، اما طی دهههای اخیر با موج مهاجرت از سراسر ایران مواجه شده و رشد جمعیتی بیسابقهای را تجربه کرده است بر پایه سرشماری ۱۳۹۵، جمعیت کرج حدود ۱٫۶ میلیون نفر (و نزدیک به ۲ میلیون با احتساب حومه) بوده که کرج را به چهارمین شهر پرجمعیت ایران بدل کرده است. نرخ رشد جمعیت سالانه کرج حدود ۴٫۷٪ گزارش شده که از همه شهرهای کشور بالاتر بوده است. این انفجار جمعیت عمدتاً به خاطر نزدیکی به تهران و فرصتهای اقتصادی آن رخ داده است، بهطوری که بسیاری از مردم از نقاط مختلف به کرج مهاجرت کردهاند. موقعیت جغرافیایی مناسب کرج در میانه شاهراههای ارتباطی و فضای نسبتاً باز آن، شرایط جذب جمعیت را تسهیل کرده است. اما این رشد شتابان بدون برنامهریزی کافی، فشار شدیدی بر زیرساختهای شهری کرج وارد کرده و پیامدهای منفی در پی داشته است. اکنون که افق جدیدی در دوران پس از جمهوری اسلامی پیشروی ایران قرار دارد، ضرورت بازنگری جدی در توسعه کرج احساس میشود تا این شهر از یک حاشیه متراکم پایتخت، به یک شهر مستقل و متوازن تبدیل گردد.
چالشها و مزیتها
چالشها
- تراکم بالای جمعیت: کرج با تراکم جمعیتی بسیار بالا روبهرو است؛ به طوری که تراکم جمعیت آن حدود ۱۹ برابر متوسط کشوری برآورد شده است در ابتدای انقلاب ۱۳۵۷ جمعیت کرج حدود ۲۵۰ هزار نفر بود، اما اکنون از ۱٫۵ میلیون نفر فراتر رفته است. این انفجار جمعیتی در مدت کوتاه، زیرساختهای شهری را دچار کمبود کرده و کیفیت زندگی را کاهش داده است. فزونی جمعیت نسبت به امکانات، مشکلاتی چون کمبود مسکن مناسب، ازدحام در حملونقل عمومی، آلودگی بیشتر و هزینههای بالای شهرنشینی را به همراه داشته است. مقامات محلی هشدار دادهاند که خدمات اداری و شهری کرج برای جمعیت ۲ میلیونی کافی نیست و این شهر دیگر توان پذیرش مهاجران بیشتر را ندارد
- حاشیهنشینی: رشد سریع و کنترلنشدهٔ کرج باعث ایجاد سکونتگاههای غیررسمی گسترده در حاشیه شهر شده است. کرج از نظر میزان حاشیهنشینی رتبه دوم را در کشور دارد بسیاری از مهاجران کمدرآمد که توان تامین مسکن در بافت رسمی را نداشتهاند، در مناطق حاشیهای مانند محلات «حصار» و «زورآباد» ساکن شدهاند که بهصورت بافتهای متراکم و فاقد خدمات مناسب شکل گرفتهاند. حتی وجود ندامتگاههای بزرگ ملی در کرج (مانند زندانهای قزلحصار و رجاییشهر) موجب شده خانوادههای زندانیان به امید نزدیک بودن به عزیزان خود به این شهر مهاجرت کرده و در اطراف زندانها اسکان غیررسمی پیدا کنند.این حاشیهنشینی گسترده چهره شهری را مخدوش و ارائه خدمات شهری را دشوار کرده است.
- ضعف زیرساختهای شهری: توسعه نیافتن متناسب زیرساختها با رشد جمعیت، کرج را با کمبودهای جدی مواجه کرده است. در بخش حملونقل عمومی، کمبود خطوط مترو و ناوگان اتوبوسرانی فرسوده از مشکلات اساسی هستند تنها خط متروی موجود، خط تهران-کرج است که پاسخگوی همه نیازها نیست و شبکه اتوبوسهای شهری نیز ناکافی و قدیمی است. نتیجه این وضعیت، ترافیک سنگین در شریانهای اصلی نظیر اتوبان تهران–کرج و معابر مرکزی شهر در ساعات اوج تردد است. علاوه بر آن، زیرساختهای خدماتی دیگر نیز دچار عقبماندگیاند؛ به عنوان مثال کمبود بیمارستانهای تخصصی و مراکز درمانی مجهز در کرج باعث میشود شهروندان برای درمان بسیاری از بیماریها ناچار به مراجعه به تهران شوند. چنین وابستگی به زیرساختهای پایتخت، علاوه بر تحمیل هزینه و اتلاف وقت مردم، فشار مضاعفی بر سیستم خدمات تهران وارد میکند. همچنین شبکه آبرسانی و برقرسانی شهر تحت بار مازاد جمعیتی قرار گرفته و اختلالات دورهای در تامین آب و برق مناطق مختلف کرج مشاهده میشود. توسعه نیافتن شبکه فاضلاب و دفع پسماند متناسب با رشد شهر نیز مشکلات بهداشتی و زیستمحیطی ایجاد کرده است.
- کمبود فضای سبز شهری: با گسترش بیرویه ساختوساز در کرج طی دهههای اخیر، بخش بزرگی از باغها و اراضی سبز گذشته تخریب شده و به مناطق مسکونی و تجاری بدل گشته است. سرانهٔ کنونی فضای سبز برای هر شهروند کرجی حدود ۱۳ متر مربع گزارش شده که پایینتر از استاندارد موردنیاز (۱۵ متر مربع بر مبنای قانون هوای پاک) است. هرچند در سالهای اخیر شهرداری کرج کوشیده با احداث بوستانهای جدید، بخشی از فضای سبز از دست رفته را جبران کند، اما فاصله زیادی تا احیای کامل هویت باغشهر سابق کرج وجود دارد کمبود فضای سبز و درختکاری نه تنها بر زیبایی منظر شهری اثر منفی گذاشته، بلکه در تشدید آلودگی هوا و جزیره حرارتی شدن شهر نیز مؤثر بوده است. شهر کرج که روزگاری به داشتن باغهای سرسبز و هوای پاک مشهور بود، اکنون با کاهش سرانه فضای سبز، از این مزیت طبیعی محروم شده و شهروندان دسترسی کافی به پارکها و تفرجگاهها ندارند.
- آلودگی و ترافیک: تراکم جمعیت و خودروها، کرج را در زمره آلودهترین شهرهای ایران قرار داده است. در پاییز ۱۳۹۹ شهر کرج ۴۴ روز هوای ناسالم را پشت سر گذاشت و در سالهای اخیر جزو ۸ شهر آلوده کشور بوده است. حتی در سال ۱۴۰۱ چندین نوبت شاخص آلودگی هوای کرج از مرز ۳۰۰ عبور کرد و به وضعیت خطرناک رسید. علت این آلودگی فزاینده از یکسو تردد انبوه خودروها در نبود حملونقل عمومی استاندارد است، و از سوی دیگر عوامل طبیعی و منطقهای مانند خشک شدن تالاب صالحیه در استان البرز و تخریب پوشش گیاهی اطراف شهر نیز مؤثرند. آزادراه پرتردد تهران-کرج-قزوین به تنهایی نزدیک به ۳۰٪ ترافیک کل کشور را به خود اختصاص داده است، حجمی که اتوبان فعلی توان پذیرش آن را ندارد و اغلب اوقات به گرههای ترافیکی طولانی در داخل و اطراف کرج منجر میشود. این ترافیک سنگین که بهویژه در ساعات اوج و ایام تعطیلات تشدید میگردد، زندگی روزمره ساکنان کرج را مختل کرده و زمان و انرژی زیادی را هدر میدهد. ازدحام خودروها نه تنها هوا را آلودهتر میکند بلکه باعث اتلاف سوخت و افزایش استهلاک زیرساختهای جادهای نیز میشود. ادامه این روند میتواند سلامت شهروندان را بهخطر اندازد و هزینههای اقتصادی و اجتماعی گستردهای بر شهر و کشور تحمیل کند.
- صنایع متروکه و راکد: علیرغم وجود شهرکهای صنعتی متعدد و واحدهای تولیدی فراوان در کرج و اطراف آن (بیش از ۱۴۰۰ واحد تولیدی فعال در شهرکهای صنعتی سیمیندشت، بهارستان و سایر مناطق)، تعدادی از صنایع قدیمی و نامآور این شهر در سالهای گذشته رو به افول گذاشته یا تعطیل شدهاند. برای نمونه، کارخانه قند کرج که با ۸۴ سال قدمت از قدیمیترین صنایع غذایی استان بود و حدود ۲۵۰ کارگر مستقیم و هزار نفر غیرمستقیم اشتغالزایی داشت، در اوایل دهه ۱۳۹۰ به دلیل مشکلات تامین مواد اولیه (ممنوعیت واردات شکر خام) بهطور کامل تعطیل شد. این کارخانه تاریخی در محله چهارراه قند کرج قرار داشت و از سال ۱۳۱۱ خورشیدی تولید شکر میکرد، اما سیاستهای نادرست و کمبود مواد اولیه باعث رکود آن گردید. تعطیلی چنین صنایعی علاوه بر بیکار شدن کارگران و صدمه به اقتصاد محلی، چهره صنعتی کرج را نیز تضعیف کرده است. برخی کارخانههای قدیمی دیگر کرج نیز پس از انقلاب به دلایل مدیریتی یا بدهی مالی ورشکسته و رها شدند. هرچند تلاشهایی برای احیای واحدهای راکد صورت گرفته – چنانکه یک شرکت بزرگ نساجی استان (کارخانه پارسلامع در ساوجبلاغ) پس از ۱۱ سال تعطیلی با حمایت دستگاه قضایی مجدداً به چرخه تولید بازگشت و ۲۰۰ کارگر آن به سر کار بازگشتند – اما همچنان دهها واحد صنعتی نیمهفعال یا متروکه در کرج و پیرامون آن وجود دارد. وجود کارخانهها و سولههای بلااستفاده ضمن اشغال زمینهای ارزشمند شهری، به منظرههای مخروبه تبدیل شده و حس رکود اقتصادی را القا میکند.
- اتکای شدید به تهران: کرج در عمل طی دهههای اخیر به خوابگاه و حاشیه تهران تبدیل شده و اقتصاد و زندگی روزمره بخش بزرگی از ساکنان آن وابسته به پایتخت است. برآورد میشود شمار زیادی از مردم کرج برای اشتغال روزانه به تهران رفتوآمد میکنند و این وابستگی شغلی، کرج را به شهری خوابگاهی بدل کرده است. تردد هزاران مسافر کار و تحصیل بین کرج و تهران هر روز صبح و عصر، فشار سنگینی بر شبکه حملونقل وارد آورده و به معضل ترافیک دامن زده است. افزون بر این، همانگونه که اشاره شد کمبود برخی امکانات حیاتی در کرج (مانند بیمارستانهای فوقتخصصی، دانشگاههای مادر و ادارات مرکزی) موجب شده شهروندان برای تامین نیازهای آموزشی، درمانی و اداری به تهران متکی باشند. این وابستگی چندجانبه نه تنها هویت مستقل شهری کرج را کمرنگ کرده، بلکه کرج را در مواقع بحران نیز آسیبپذیر نموده است؛ به عنوان مثال در صورت بروز حوادثی مانند زلزله یا انسداد مسیر تهران، دسترسی کرجیها به خدمات متمرکز در پایتخت دشوار خواهد شد. اتکای شدید به تهران همچنین باعث شده سرمایهگذاریهای بزرگ اقتصادی عموماً در تهران متمرکز شود و کرج از لحاظ جذب منابع مالی و بودجههای ملی در حاشیه قرار گیرد. این در سایه تهران بودن، یکی از چالشهای اساسی کرج است که باید با تقویت نقشهای مستقل این شهر مرتفع گردد.
مزیتها
- موقعیت جغرافیایی و ارتباطی ممتاز: کرج در نقطهای راهبردی از شبکه ارتباطی کشور واقع شده است. این شهر بر سر چهارراه محور شرق به غرب و شمال به جنوب ایران قرار دارد و نقش گلوگاه ارتباطی میان تهران، استانهای شمالی (مازندران) و استانهای غربی و شمالغربی (قزوین، زنجان، آذربایجان) را ایفا میکند. آزادراه تهران–کرج–قزوین که از قلب کرج میگذرد، یکی از پرترددترین راههای کشور است و همانگونه که اشاره شد حدود یکسوم ترافیک ملی را حمل میکند. همچنین جاده کوهستانی کرج–چالوس یکی از مسیرهای اصلی اتصال تهران به کرانههای دریای خزر است که از کرج عبور میکند. وجود این شاهراههای جادهای و نیز قرار گرفتن کرج بر مسیر راهآهن سراسری تهران–تبریز (با ایستگاه قطار کرج در مسیر تهران به شمال غرب) مزیت بزرگی برای ترانزیت و ارتباطات به شمار میرود. موقعیت میانی کرج نسبت به تهران و قزوین نیز دسترسی سریع به بازار عظیم پایتخت و همچنین شهرهای صنعتی قزوین و مناطق آزاد انزلی را فراهم میسازد. این جایگاه جغرافیایی ویژه فرصت تبدیل کرج به یک هاب لجستیکی و ترانزیتی را فراهم کرده است؛ به شرط آنکه با سرمایهگذاری در زیرساختهای حملونقل (اتوبانها، ریل و مراکز پایانهای) از این ظرفیت به خوبی بهرهبرداری شود.
- اراضی شهری گسترده و فضای توسعه: برخلاف تهران که از چهار جهت توسط شهرها یا موانع طبیعی محصور شده، کرج هنوز در برخی جهات دارای اراضی نسبتاً باز و قابل توسعه در محدوده شهری است. به خصوص در دشتهای پیرامونی کرج (جهتهای غربی و جنوبی) زمینهای وسیعی وجود دارد که میتواند برای توسعه آتی شهر بهکار گرفته شود. بسیاری از این اراضی در حال حاضر کاربری زراعی یا دولتی دارند و به شکل بهینه استفاده نشدهاند. این زمینهای شهری وسیع مزیتی است که امکان طراحی شهرکها و پروژههای جدید مسکونی، صنعتی یا فناوری را با تراکم منطقی فراهم میکند، بیآنکه نیاز به تخریب بافت موجود یا تجاوز به حریم محیطزیست کوهستانی باشد. همچنین وجود برخی املاک و اردوگاههای بزرگ دولتی و نظامی در کرج (که احتمال انتقال یا تغییر کاربری آنها در آینده میرود) ذخیره مهمی برای توسعه متوازن شهر محسوب میشود. اگر این اراضی راکد آزادسازی و در مسیر پروژههای توسعهای قرار گیرند، میتوان کمبود سرانه مسکن، خدمات و فضای سبز را تا حد زیادی جبران کرد.
- ظرفیت صنعتی و لجستیکی: استان البرز و بهویژه محدوده کرج از دیرباز یکی از قطبهای صنعت و انبارداری ایران بوده است. در حومه کرج شهرکهای صنعتی مهمی چون سیمیندشت، بهارستان، ماهدشت و اشتهارد فعالیت دارند که مجموعه متنوعی از صنایع دارویی، غذایی، شیمیایی، نساجی، قطعهسازی و بستهبندی را در خود جای دادهاند. بر اساس آمار، دو شهرک صنعتی سیمیندشت و بهارستان به تنهایی بیش از ۴۷۰ واحد تولیدی فعال را در خود جای دادهاند و بالغ بر ۹۵۰ واحد صنعتی دیگر نیز در نقاط مختلف شهر و حومه کرج پراکندهاند. این گستره صنعتی، پتانسیل بالایی برای احیای اقتصاد کرج و اشتغالزایی در سطح ملی ایجاد میکند. علاوه بر صنایع، ظرفیت لجستیکی کرج نیز قابل توجه است. وجود مراکز انبارداری کالا و سیلوهای ذخیره غلات در محدوده کرج (به دلیل مجاورت با تهران)، و نیز استقرار فرودگاه بینالمللی پیام در جنوب غربی کرج به عنوان یک هاب پستی و منطقه ویژه اقتصادی، جایگاه لجستیکی این شهر را ممتاز کرده است. فرودگاه پیام که با باندهای طولانی خود حتی قابلیت نشستوبرخاست هواپیماهای پهنپیکر را دارد، تنها منطقه ویژه اقتصادی استان البرز و از مراکز مهم حملونقل هوایی بار در کشور است. همچنین موقعیت کرج بر سر مسیر ترانزیت بینالمللی شرق به غرب (مسیر تهران-ترکیه و اروپا) فرصتی است تا با ایجاد شهرکهای لجستیک و پایانههای باربری مدرن، به قطب توزیع کالا در منطقه تبدیل شود. به طور خلاصه، زیرساختها و پیشینه صنعتی-لجستیکی کرج در کنار دسترسی به شبکه حملونقل جادهای، ریلی و هوایی، مزیتی کمنظیر برای نقشآفرینی این شهر در اقتصاد آینده ایران به شمار میآید.
- نیروی انسانی متنوع و توانمند: کرج را «ایران کوچک» نامیدهاند، چرا که ترکیبی از اقوام و مهاجران گوناگون را در خود جای داده است. رشد سریع شهر عمدتاً به واسطه مهاجرپذیری آن بوده و اکنون از اقصی نقاط ایران در کرج اجتماعات فعالی حضور دارند. این تنوع نیروی انسانی از بعد فرهنگی یک مزیت برای کرج محسوب میشود که به همبستگی ملی کمک کرده است. مهمتر آنکه حضور جمعیت جوان و جویای کار از استانهای مختلف، پشتوانه توسعه اقتصادی آتی کرج خواهد بود. بسیاری از ساکنان کرج دارای مهارتها و تخصصهای متنوعی هستند؛ از کارگران ماهر صنعتی و فنی گرفته تا فارغالتحصیلان دانشگاهی در رشتههای مختلف که به دلیل نزدیکی به تهران، امکان دسترسی به آموزش عالی و فرصتهای شغلی بیشتر را داشتهاند. این منابع انسانی غنی، زمینهساز رونق کسبوکارها و کارآفرینی در کرج است. همچنین فرهنگ متکثر کرج باعث شده شهر ظرفیت تبدیل شدن به یک مرکز فرهنگی و خلاق را نیز داشته باشد. در دوران جدید، میتوان با برنامهریزی صحیح از این سرمایه انسانی متنوع برای پیشبرد پروژههای توسعهای استفاده کرد و کرج را به شهری نوآور و پویا مبدل ساخت.
برنامهٔ دهسالهٔ توسعه
برای آنکه کرج بتواند از وضعیت کنونی (شهری متراکم، آلوده و وابسته) به چشمانداز مطلوب خود (شهری پاک، متوازن، صنعتی و مستقل) برسد، یک برنامه جامع ۱۰ ساله باید تدوین و اجرا شود. این برنامه میبایست طیف وسیعی از اقدامات را در حوزههای جمعیتی، اقتصادی، زیربنایی، زیستمحیطی و هویتی در بر گیرد. در دوران پساجمهوری اسلامی، انتظار میرود رویکردهای تازهای در مدیریت کشور حاکم شود که امکان اجرای سیاستهای جسورانه و اصلاحی را در سطح ملی فراهم میسازد. در چنین فضایی، برنامه دهساله توسعه کرج میتواند با پشتوانه اراده سیاسی و مشارکت مردمی، راهگشای حل مشکلات انباشتهشده و بهرهگیری از مزیتهای یادشده باشد. محورهای اصلی این برنامه پیشنهادی به شرح زیر است:
- مهاجرت معکوس و توزیع جمعیت: یکی از راهبردیترین اقدامات، کنترل روند فزاینده مهاجرت به کرج و تشویق جابهجایی معکوس جمعیت به سایر نقاط کشور است. به بیان دیگر، باید بهجای تداوم تمرکز جمعیت در کرج (و تهران)، سیاست توزیع متوازن جمعیت دنبال شود. در این راستا، دولت آینده میتواند با تعریف مشوقهای قوی، بخشی از ساکنان و بهویژه مهاجران جدید کرج را ترغیب به اسکان در شهرهای مستعد دیگر کند. برای نمونه، طرحهای جذب جمعیت در استانها و کلانشهرهای کمترمتراکم مرکز، شرق و جنوب کشور (مانند مشهد، یزد، کرمان، زاهدان، اراک و امثالهم) از طریق مشوقهای مسکن، اشتغال و آموزش قابل اجراست. اعطای زمین یا مسکن ارزانقیمت در آن شهرها به خانوادههایی که مایل به انتقال هستند، تضمین اشتغال پایدار در پروژههای توسعهای آن مناطق، و تسهیلات آموزشی (مانند سهمیه دانشگاهی محلی برای فرزندان) میتواند انگیزه مهاجرت معکوس را ایجاد کند. همچنین انتقال تدریجی برخی سازمانها، کارخانجات یا پادگانهای واقع در کرج به شهرهای دیگر، ضمن کاهش بار جمعیتی کرج، فرصت اشتغال در نقاط جدید را فراهم خواهد کرد. البته اجرای سیاست مهاجرت معکوس نیازمند عزم ملی و قوانین حمایتی کشوری است؛ به عنوان مثال وضع مقرراتی برای محدود کردن پذیرش مهاجر در شهرهای اشباع (مثل کرج) و تشویق سرمایهگذاری در استانهای کمجمعیتتر. در یک دهه، با اجرای موفق این برنامه، میتوان نرخ رشد جمعیت کرج را مهار کرد و حتی شاهد کاهش معقول جمعیت این شهر بود تا به سطح ظرفیت اکولوژیک خود نزدیک شود.
- نوسازی صنعتی و احیای کارخانههای متروکه: کرج با داشتن پیشینه صنعتی، بستر مساعدی برای رونق تولید دارد؛ به شرطی که صنایع تعطیلشده و فرسوده آن جان تازهای بگیرند. در برنامه دهساله، احیای کارخانهها و کارگاههای متروکه بهویژه در حوزههای داروسازی، صنایع غذایی و بستهبندی در اولویت قرار خواهد داشت. بسیاری از این واحدها در گذشته تحت مدیریت دولتی غیربهرهور بوده یا به علت مشکلات مالی و تحریمی از پا افتادهاند. سیاست پیشنهادی، واگذاری این واحدها به بخش خصوصی توانمند در قالب قراردادهای مشارکتی است. به این صورت که مالکیت یا بهرهبرداری از کارخانههای نیمهفعال به شرکتهای خصوصی صاحب صلاحیت منتقل شود و دولت جدید ضمن حفظ نظارت، با معافیتهای مالیاتی و تامین تسهیلات کمبهره از سرمایهگذاران حمایت کند. تجربه نشان داده است که هرگاه ارادهای جدی برای حل موانع وجود داشته باشد، میتوان کارخانهای را حتی پس از سالها رکود دوباره راهاندازی کرد – همانگونه که با پیگیری قضایی، کارخانه ورشکسته پارسلامع پس از ۱۱ سال در البرز به تولید بازگشت. در کرج صنایعی نظیر کارخانه قدیمی قند، کارخانجات بستهبندی و انبارهای غله، شهرک صنعتی دارویی و غیره، با سرمایهگذاری و مدیریت نوین میتوانند ظرف چند سال احیا شوند. دولت میتواند صندوق بازسازی صنایع کرج را تاسیس کند و بخشی از منابع فروش داراییهای دولتی را به آن اختصاص دهد تا برای بهروزرسانی ماشینآلات قدیمی و سرمایه در گردش واحدهای احیاشونده مصرف گردد. همچنین جذب سرمایه خارجی پس از رفع تحریمها برای راهاندازی خطوط تولید جدید در کارخانههای موجود مدنظر است. احیای صنایع راکد علاوه بر اشتغالزایی گسترده (بازگشت هزاران فرصت شغلی از دست رفته)، باعث افزایش تولید ناخالص شهر و درآمدهای مالیاتی محلی میشود و کرج را به قطب صنعتی فعال بدل میکند. در پایان دهسال، کرج میتواند میزبان مجموعهای از شهرکهای صنعتی مدرن باشد که در آنها فناوریهای جدید (نظیر صنایع دانشبنیان دارویی و غذایی) در کنار صنایع کلاسیک فعالیت دارند.
- بهبود حملونقل و اتصال به شبکه ملی: حل معضل ترافیک و ارتقای سیستم حملونقل عمومی کرج از برنامههای کلیدی این دهه خواهد بود. نخست، توسعه متروی کرج در دستور کار است؛ بدین شکل که خطوط داخلی مترو در کرج (مثلاً خطوط شرق به غرب و شمال به جنوب شهر) احداث یا تکمیل شوند و ایستگاههای تبادلی با خط ۵ متروی تهران (کرج-تهران) ایجاد گردد. با اجرای این طرح، ساکنان داخل شهر میتوانند بدون نیاز به خودرو شخصی، از طریق مترو در سطح کرج تردد کنند و حتی به تهران رفتوآمد داشته باشند. دوم، راهاندازی قطار سریعالسیر یا اکسپرس در مسیر تهران-کرج-قزوین است. خوشبختانه مسیر ریلی موجود قابلیت ارتقا دارد و میتوان یک خط سریعالسیر دو طبقه یا برقی با سرعت بالا میان تهران و کرج احداث کرد. در صورت اجرای طرح قطار پرسرعت، فاصله تهران تا کرج در زمانی بسیار کوتاهتر طی خواهد شد و بخش عمدهای از بار ترافیک آزادراه به ریل منتقل میشود. اتصال کرج به شبکه ریلی ملی نیز از طریق ایجاد ایستگاههای راهآهن مدرن در حاشیه شهر و برقراری قطارهای بینشهری مستقیم انجام خواهد شد؛ به نحوی که قطارهای عبوری سراسری (مثلاً قطار تهران-تبریز یا تهران-شمال) در کرج توقف داشته باشند و همچنین قطارهای جدید کرج را مستقیماً به شهرهایی چون مشهد، اصفهان و شیراز متصل کنند. اقدام سوم، تکمیل کمربندیها و آزادراههای جدید به منظور کاهش ترافیک عبوری از داخل شهر است. پروژه کنارگذر شمالی کرج و توسعه بزرگراه جنوبی (کمربندی جنوبی کرج) باید با سرمایهگذاری ویژه تا حد امکان در سالهای نخست به پایان برسند. این مسیرها باعث میشوند خودروهای عبوری به جای ورود به بافت شهر، از حاشیه عبور کنند و خیابانهای کرج خلوتتر گردد. چهارم، نوسازی ناوگان حملونقل عمومی شامل جایگزینی اتوبوسهای دیزلی فرسوده با اتوبوسهای برقی یا گازسوز و توسعه خطوط BRT (اتوبوس تندرو) است. همچنین میتوان سیستم دوچرخه و اسکوتر اشتراکی را در شهر ترویج کرد و مسیرهای ایمن دوچرخهسواری در معابر اصلی ایجاد نمود. سرانجام، احداث یک پایانهٔ مدرن بینشهری در کرج برای ساماندهی حملونقل برونشهری ضروری است. در حال حاضر تنها پایانه شهید کلانتری در حاشیه شهر وظیفه جابهجایی مسافر بینشهری را بر عهده داردکه کافی نیست. در برنامه جدید، یک ترمینال بزرگ چندمنظوره نزدیک ایستگاه راهآهن کرج ساخته خواهد شد که ترکیبی از پایانه اتوبوسرانی، ایستگاه قطار، پارکینگ طبقاتی و مرکز خدمات سفر باشد. این ترمینال به شبکه ریلی و بزرگراهی متصل بوده و امکان انتقال سریع مسافران و بار را به اقصی نقاط کشور فراهم میکند. در مجموع، طی ده سال، چهره حملونقل کرج متحول خواهد شد؛ مترو درونشهری و قطارهای سریع برونشهری بخش اعظم سفرها را پوشش میدهند، آزادراهها ارتقا یافتهاند و کرج دیگر بعنوان گلوگاه ترافیکی کشور شناخته نخواهد شد بلکه به گره ارتباطی روان و کارآمد بدل میگردد.
- مسکن و ساماندهی شهری: در حوزه مسکن، سیاست بر افزایش عرضه واحدهای مسکونی با کیفیت برای اقشار میاندرآمد و ساماندهی بافت شهری خواهد بود. گام نخست، آزادسازی زمینهای دولتی و راکد در محدوده قانونی شهر است. بسیاری از اراضی تحت تملک دستگاههای دولتی یا نهادهای عمومی در کرج بلااستفاده مانده که میتوان با انتقال مالکیت یا مشارکت، آنها را وارد چرخه ساخت مسکن کرد. این اراضی برای اجرای پروژههای مسکونی میاندرآمدی به بخش خصوصی واگذار میشوند تا با سرمایهگذاری و طبق طرحهای مصوب، واحدهای مسکونی مدرن احداث گردد. تاکید خواهد شد که این پروژهها با معماری شهری مدرن و تراکم منطقی طراحی شوند؛ یعنی نه ساخت برجهای بسیار بلند بیضابطه (که بار اضافه بر زیرساخت میآورد)، و نه خانههای تکواحدی پراکنده (که استفاده غیربهینه از زمین شهری است). بلکه الگوی توسعه، شهرکها و مجتمعهای متوسطمرتبه با امکانات کامل رفاهی (فضای سبز، پارکینگ، مدرسه، فروشگاه و غیره) خواهد بود. سیاست بعدی، بازآفرینی بافتهای فرسوده و حاشیهای است. محلات قدیمی کرج که استحکام بناها و معابرشان مناسب نیست (مانند مناطق مصباح، حصارک و غیره) در برنامه دهساله مشمول طرح نوسازی قرار میگیرند. ساکنان این محلات با حمایت مالی و ارائه وام کمبهره تشویق میشوند منازل خود را تخریب و نوسازی کنند یا در پروژههای انبوهسازی مشارکتی جایگزین نمایند. به همین ترتیب، سکونتگاههای غیررسمی حاشیه شهر باید تعیین تکلیف شوند؛ یا با ارتقای زیرساخت و سنددار شدن تدریجی، به محله رسمی تبدیل گردند، یا در موارد پرخطر، با رضایت ساکنین تخلیه و به مساکن مناسب در شهرکهای جدید منتقل شوند. افزون بر این، کنترل ساختوساز بیرویه از طریق نظارت دقیق بر پروانههای ساختمانی اجرا خواهد شد تا توسعه شهر مطابق طرح تفصیلی و ظرفیت خدماتی صورت گیرد. بدین ترتیب از ایجاد برجهای مسکونی بدون تامین پارکینگ، فضای سبز و دسترسی مناسب (که طی دهه اخیر بحرانآفرین بوده است) جلوگیری میشود. انتظار میرود ظرف ده سال با اجرای این اقدامات، ضمن تامین نیاز مسکن جمعیت موجود، چهره کالبدی کرج نیز بهبود یابد؛ بسیاری از زمینهای رهاشده تبدیل به آپارتمانهای نوساز و مجهز شدهاند، بافتهای فرسوده سامان یافته و حاشیهنشینی گسترده مهار شده است. کرج آینده شهری خواهد بود با محلات استاندارد و مسکن در استطاعت که پاسخگوی نیاز اقشار مختلف باشد.
- محیط زیست و فضای سبز: در برنامه توسعه کرج، ارتقای شاخصهای محیط زیستی و افزایش سرانههای سبز هدفی محوری است. اولویت نخست، ایجاد یک کمربند سبز پیرامونی به دور شهر کرج است. زمینهای بایر در حاشیه شهر (بویژه در مرز میان کرج و فردیس و همچنین حد فاصل کرج با شهرهای کمالشهر و ماهدشت) توسط شهرداری تملک و جنگلکاری خواهند شد تا نوار سبزی دور تا دور شهر را فرابگیرد. این کمربند سبز علاوه بر جذب آلایندهها، از گسترش بیرویه محدوده شهری نیز جلوگیری میکند. اقدام دوم، توسعه و نگهداشت پارکها و بوستانهای شهری است. طی ده سال، باید سرانه فضای سبز کرج حداقل به استاندارد ۱۵ متر مربع و حتی بالاتر برسد. برای این منظور، علاوه بر احداث پارکهای جدید در مناطق متراکم (بهخصوص در جنوب و مرکز شهر که کمبود فضای سبز دارند)، باغات باقیمانده و درختستانهای قدیمی باقیمانده در شهر (مانند باغ سیب مهرشهر و باغات جهانشهر و باغ فاتح) به شدت حفاظت شده و به فضاهای عمومی تبدیل میشوند. شهرداری میتواند این باغات خصوصی را با رضایت مالکان یا تهاتر، تملک کند و به پارک شهری بدل نماید. بدین ترتیب هم میراث طبیعی کرج حفظ میشود و هم ریههای تنفسی شهر گسترش مییابد. اقدام سوم، اجرای طرحهای بازچرخانی آب و مدیریت پسماند است. با توجه به بحران کمآبی کرج (که بخشی ناشی از انتقال آب سد کرج به تهران و اتکا به منابع زیرزمینی است)، ایجاد تاسیسات تصفیه فاضلاب و استفاده مجدد از پساب برای آبیاری فضای سبز بسیار ضروری است. در طول برنامه، تصفیهخانههای محلی در نواحی مختلف شهر احداث خواهد شد تا آب مصرفی خاکستری (مانند آب خروجی حمامها و آشپزخانهها) پالایش و برای مصرف در آبیاری پارکها و فضای سبز شهری بازچرخانی شود. این امر میتواند بخش قابل توجهی از فشار بر آب شرب را کاهش دهد. همچنین شبکه جمعآوری آب باران از معابر طراحی میشود تا روانآبها در مخازن ذخیره و برای مصارف غیرشرب استفاده گردد. در زمینه مدیریت پسماند، برنامه تفکیک از مبدأ و احداث کارخانههای بازیافت جدید در نظر است تا حجم زباله دفنی کاهش یابد و از پسماند برای تولید کمپوست و انرژی بهره گرفته شود. اقدام چهارم، کاهش آلایندههای هوا و صدا در سطح شهر است. با بهبود حملونقل عمومی و برقیسازی بخشی از ناوگان، میزان انتشار آلایندههای وسایل نقلیه کاهش مییابد. علاوه بر آن مقررات سختگیرانهتری بر صنایع و کارگاههای آلاینده کرج اعمال میشود تا استانداردهای زیستمحیطی را رعایت کنند؛ واحدهای صنعتی آلاینده که امکان اصلاح ندارند، به خارج از محدوده شهر (شهرکهای صنعتی دورتر) منتقل خواهند شد. توسعه انرژیهای پاک مانند نصب پنلهای خورشیدی بر بام ساختمانهای اداری و تجاری (بهرهگیری از پتانسیل آفتابی منطقه) و ترویج فرهنگ استفاده از خودروهای برقی و هیبریدی از دیگر برنامههاست. در مجموع با اجرای دقیق این محورهای محیطزیستی، انتظار میرود در پایان ده سال شاخصهای آلودگی کرج بهبود چشمگیر یابد؛ روزهای هوای پاک افزایش یافته، منابع آب زیرزمینی تثبیت شده و سرانههای سبز و فضای باز برای شهروندان به مقدار قابل ملاحظهای بیشتر شده است. کرج آینده باید یک شهر سبز و پایدار باشد که توسعه آن در چارچوب توان اکولوژیک منطقه انجام میشود و محیط زیست آن ترمیم شده و محفوظ میماند.
- هویت شهری و استقلال عملکردی: کرج برای رهایی از سایه تهران، نیازمند بازتعریف هویت خویش به عنوان شهری مستقل و دارای نقش ملی است. در برنامه دهساله، بر تقویت نقشهای صنعتی، لجستیکی و علمی کرج در سطح کشور تاکید میشود تا این شهر نه صرفاً خوابگاهی برای تهران، بلکه مرکزی تأثیرگذار در شبکه شهری ایران باشد. بهعنوان نمونه، کرج میتواند به قطب صنایع دارویی و تحقیقاتی ایران بدل شود؛ وجود مؤسسههای تحقیقاتی قدیمی مانند مؤسسه سرمسازی رازی و پردیس دانشگاه تهران در کرج، زیرساخت علمی لازم را دارد که با سرمایهگذاری تکمیلی، کرج را به مرکز تولید واکسن، داروهای بیوتکنولوژی و فناوری غذایی تبدیل کند. این امر هویت علمی-صنعتی شاخصی به شهر خواهد بخشید. همچنین کرج با توجه به جایگاه جغرافیاییاش، شایستگی دارد هاب توزیع کالا در نیمه شمالی کشور شود. چنانکه ذکر شد ایجاد شهرک لجستیک و توسعه فرودگاه پیام به یک مرکز بار هوایی منطقهای، بخشی از این هدف است. کرج میتواند در نقش شهر مکمل تهران ظاهر شود که بسیاری از فعالیتهای پشتیبان پایتخت (انبارداری، تولیدات صنعتی سبک، تامین مواد غذایی و...) را انجام میدهد بدون آنکه خود وابسته مطلق به تهران باشد. در حوزه فرهنگی نیز برنامه این است که کرج با تکیه بر تنوع قومی خود، به ویترین همبستگی اقوام ایران بدل گردد. برگزاری سالانه جشنوارههای فرهنگی ملی (نظیر جشنواره اقوام و فرهنگهای ایرانزمین در روز فرهنگی کرج) و توسعه مراکز فرهنگی بزرگ در کرج میتواند به شکلگیری برند فرهنگی شهر کمک کند. افزون بر آن، باید بناها و خاطرات تاریخی کرج احیا و معرفی شوند تا شهر هویت تاریخی خود را بازیابد؛ آثاری چون کاخ مروارید مهرشهر، پل تاریخی کرج، آسیابهای قدیمی و غیره مرمت و به جاذبه گردشگری تبدیل خواهند شد. تمام این اقدامات در جهت تقویت حس تعلق شهروندی است. مردمی که در کرج زندگی میکنند، باید کرج را خانه اصلی خود بدانند نه صرفاً اقامتگاهی موقت. با ایجاد اشتغال پایدار در داخل شهر، بهبود امکانات رفاهی (بیمارستانها، دانشگاهها، مراکز خرید مدرن) و ارتقای فرهنگ شهری، کرج در پایان این دهه شهری خواهد بود که ساکنانش به آن افتخار میکنند. این شهر از زیر سایه پایتخت بیرون آمده و نقشی ملی در اقتصاد و مدیریت سرزمین ایفا میکند.
چشمانداز دهساله
با اجرای برنامههای یادشده، کرج در پایان ده سال میتواند چهرهای کاملاً متفاوت و بهبودیافته داشته باشد. جمعیت شهر در یک تعادل نسبی قرار گرفته و از رشد لجامگسیخته آن کاسته شده است؛ حتی احتمالاً بخشی از جمعیت مازاد به دیگر شهرها مهاجرت کرده و بار اکولوژیک کرج سبکتر شده است. در نتیجه این کاهش فشار، بسیاری از مشکلات زیستمحیطی تخفیف یافتهاند. کرج ده سال آینده شهری خواهد بود پاکتر و سبزتر؛ آلودگی هوا به مدد گسترش حملونقل عمومی پاک و افزایش فضای سبز کاهش یافته و روزهای ناسالم هوا به حداقل رسیده است. کمربند سبز اطراف شهر تکمیل شده و پارکها و بوستانهای متعددی در دل محلات خودنمایی میکنند. سرانه فضای سبز شاید به مرز ۲۰ متر مربع رسیده باشد که فراتر از استاندارد کشور است.
از منظر زیرساختی، کرج شهری نوسازیشده خواهد بود. بسیاری از بافتهای فرسوده جای خود را به مجتمعهای مسکونی ایمن و مجهز دادهاند. پروژههای مسکن میاندرآمدی نه تنها نیاز خانهدار شدن اقشار گستردهای را تامین کرده، بلکه به زیباسازی سیمای شهر نیز کمک کردهاند. ساختمانهای بلندمرتبه بیضابطه مهار شده و توسعه شهری طبق طرح جامع پیش رفته است. خیابانها و بزرگراههای شهر پس از سالها تعمیر و توسعه، اکنون کشش ترافیکی بهتری دارند و گرههای ترافیکی درونشهری روانتر شده یا از بین رفته است.
کرج ۱۴۱۵ هجری خورشیدی (ده سال بعد) قطب صنعتی و اشتغال خواهد بود. کارخانههای خاموش دوباره دودکشهایشان فعال است و هزاران کارگر و مهندس در شهرکهای صنعتی کرج مشغول بهکارند. تولید و صادرات از این منطقه رونق گرفته و نام کرج به عنوان یکی از کانونهای فناوری دارویی، غذایی و بستهبندی کشور شناخته میشود. نرخ بیکاری در شهر کاهش یافته چون فرصتهای شغلی در خود کرج فراوانتر شده است. همین امر باعث کاهش مهاجرت روزانه به تهران نیز شده و بسیاری اکنون محل کار و زندگیشان یکی شده است.
از جنبه ارتباطات، کرج شهری متصل و محور است. سیستم متروی شهری کرج افتتاح شده و جابهجایی داخلی را آسان کرده است. خط سریعالسیر تهران-کرج به بهرهبرداری کامل رسیده و قطارهای مدرن ظرف دقایقی این مسیر را طی میکنند. آزادراه کنارگذر شمالی و کمربندی جنوبی، ترافیک ملی را به بیرون شهر منتقل کردهاندو ساکنان کرج نفس راحتی از ترافیک کشیدهاند. ترمینال بزرگ کرج فعال است و هر روز مسافران زیادی بدون نیاز به عزیمت به تهران، از همانجا رهسپار مقاصد دور و نزدیک میشوند. کرج دیگر معبر آزادراه تهران-قزوین نیست که ترافیک کل کشور را به دوش بکشد، بلکه خود گره حیاتی شبکه حملونقل است با زیرساختهایی که این بار سنگین را به دوش میکشند.
در نهایت، کرج در افق دهساله به شهری مستقل با هویت برجسته بدل گردیده است. این شهر دیگر حاشیه تهران محسوب نمیشود، بلکه با نقشآفرینی در توزیع جمعیت و فعالیتهای اقتصادی، جایگاه ملی خود را تثبیت کرده است. کرج در کنار تهران، مشهد، اصفهان و سایر کلانشهرها به عنوان یکی از قطبهای توسعه ایران مطرح است. ترکیب جمعیتی متنوع آن به فرصت تبدیل شده و کرج نماد زندگی مسالمتآمیز اقوام مختلف ایرانی است. برخورداری از مدیریت یکپارچه و برنامهریزیشده در این دهه، کیفیت زندگی در کرج را ارتقا بخشیده؛ شهر پاکیزهتر، ایمنتر و پربارتر است و ساکنان آن از خدمات آموزشی، درمانی، تفریحی و فرهنگی مناسبی برخوردارند. خروج از سایه تهران محقق شده و کرج هماکنون سهم خود را در اقتصاد ملی و تعادلبخشی جمعیتی کشور ایفا میکند. این چشمانداز امیدوارکننده، دور از دسترس نخواهد بود اگر اراده و نقشه راهی که ترسیم شد، با حمایت مردمی و مدیریتی کارآمد به اجرا درآید. کرج آینده، شهری خواهد بود که گذشته پرفراز و نشیب خود را پشت سر گذاشته و با تکیه بر ظرفیتهایش، به شکوفایی و بالندگی رسیده است.