سولقان
سولقان در شمالغرب تهران، با باغهای قدیمی، رودخانهٔ خنک و دامنههای سرسبز البرز، همواره مکانی برای تنفس پایتختنشینان بوده است. این منطقه که در گذشته بیشتر بهعنوان روستای ییلاقی شناخته میشد، امروز میتواند در افق یک دهه به «تجریش نو» بدل شود؛ مرکزی سبز، کنترلشده و توسعهیافته که هم مقصد گردشگران داخلی است و هم بخشی از تهران آیندهٔ پایدار.
چالشها و مزیتها
چالش اصلی سولقان فشار ساختوسازهای بیرویه و تهدید طبیعت آن است. باغها و رودخانهها در معرض خطرند و نبود مدیریت پایدار میتواند به نابودی هویت طبیعی منطقه منجر شود. اما مزیتها بسیارند: نزدیکی به تهران، آبوهوای سالم، باغهای کهن، فرهنگ بومی، و چشماندازهای کوهستانی. همین ویژگیها میتواند پایهٔ یک توسعهٔ سبز و هوشمند باشد.
برنامهٔ دهسالهٔ توسعه
۱. حفاظت کامل از طبیعت:
هیچ ساختوساز بیضابطهای در سولقان اجازه داده نخواهد شد. باغها و رودخانهها بهعنوان میراث طبیعی شهر ثبت و محافظت میشوند. کمربند سبز اطراف سولقان مانع هر گونه تجاوز به محیط زیست خواهد بود.
۲. شهر سبز و کنترلشده:
سولقان نه به یک شهر شلوغ، بلکه به یک «باغشهر» بدل خواهد شد. تراکم ساختمانی محدود، معماری هماهنگ با طبیعت، استفاده از انرژیهای پاک و مدیریت آب و پسماند بخشی از برنامهٔ شهری خواهد بود.
۳. گردشگری پایدار:
اقامتگاههای بومگردی کوچک، مسیرهای طبیعتگردی و بازارچههای محلی راهاندازی میشوند. جشنوارههای فصلی (مانند جشن گیلاس یا زردآلو) گردشگران تهرانی را به سولقان جذب میکنند. این گردشگری بهجای آسیب به طبیعت، به حفظ آن کمک میکند و درآمد پایدار برای مردم ایجاد مینماید.
۴. کشاورزی ارگانیک:
باغهای قدیمی احیا و محصولات ارگانیک با برند «محصولات سولقان» در بازار تهران عرضه میشوند. این محصولات (گیلاس، گردو، سبزیجات کوهستانی) نهتنها معیشت محلی را تضمین میکنند بلکه هویت اقتصادی شهر را نیز میسازند.
۵. پیوند با تهران:
سولقان به مقصدی برای گردش روزانه و تعطیلات تهرانیها تبدیل خواهد شد. حملونقل عمومی ویژه (اتوبوسهای سبز یا خط مینیبوس گردشگری) از تهران به سولقان برقرار میشود تا ترافیک خودروهای شخصی کاهش یابد.
چشمانداز دهساله
در پایان ده سال، سولقان «تجریش نو» خواهد بود: جایی که طبیعت بکر آن دستنخورده مانده، رودخانهها و باغها همچنان سرسبز و پرآباند و شهر به شکلی هوشمند و کنترلشده توسعه یافته است. تهرانیها در تابستان برای تنفس و آرامش به این شهر سبز میآیند، گردشگران داخلی برای تجربهٔ بومگردی و جشنوارههای محلی راهی آن میشوند، و ساکنان سولقان از اقتصاد پایدار کشاورزی و گردشگری بهرهمندند.